Podstawowym założeniem merytorycznym naszej pracy jest systemowe podejście do procesu pomagania. Traktujemy osobę z problemem, jej rodzinę i środowisko jako elementy wzajemnie powiązane celami, zadaniami, rolami, ale także oczekiwaniami i więzami emocjonalnymi. 

Ten proces współzależności wymaga oddziaływań całościowych, spójnych co do celów. Pomoc powinna być skierowana zarówno do całości, jak i poszczególnych elementów systemu.

Uwzględniając systemowe podejście pracujemy również z całą rodziną osoby mającej problem, także z tymi jej członkami , którzy wstępnie nie są bezpośrednio zaangażowani w problem. 

Wychodzimy z założenia, że zarówno przyczyny, jak i skutki problemów dotyczą rodziny jako całości, a także indywidualnie każdego. Stąd nasze działania skierowane są  wobec rodziny, rodziców i dzieci. 

Formy tej pomocy są różnorodne, zarówno grupowe, jak i indywidualne, profilaktyczne i lecznicze.

Pracujemy myśląc nie tylko o całej rodzinie osoby mającej problem, ale także o jej środowisku: szkolnym, domu, instytucjach, z którymi ma do czynienia itp. 

Działania pomijające środowiskowość są mniej skuteczne i nie obejmują całości problematyki rodziny: współistniejące choroby, bezrobocie, bezdomność, trudności opiekuńcze i wychowawcze. 

W ramach postulatu środowiskowości rozwijamy współpracę służb, aktualizujemy informację i wiedzę na temat pracy z osobami uzależnionymi, staramy się rozszerzać działania profilaktyczne.

Mając na uwadze całościowe, systemowe podejście do pomagania oraz dynamikę procesu problemu (choroby) uważamy za konieczne podejmowanie działań, które stanowią pewien ciągły proces. Niekiedy jest on złożony (równolegle pomoc w kilku kierunkach) i zaplanowany w następujące po sobie etapy rozłożone w czasie. Przykładem może być sytuacja nawrotu choroby – należy zmienić kontrakt i przeformułować charakter udzielanej rodzinie pomocy, ale nie wycofywać wsparcia.

Podnoszenie kwalifikacji zespołu to stały wymóg. Jak wiemy z badań i prognoz epidemiologicznych, zmienia się struktura i charakter problemów, w których pomagamy. W związku z tym, a wynika to z naszych doświadczeń, zmienia się również problematyka rodzinna. W tej sytuacji współpraca z innymi ośrodkami, szkolenie, wymiana informacji i doświadczeń są konieczne. Daje to możliwość rewidowania metodyki pracy, poszukiwania nowych rozwiązań oraz pełniejszego odpowiadania na oczekiwanie pomocy.